2․ Համացանցից գտնել գարնան մասին այլ բանաստեղծություններ։
Գարնանային ընթերցանություն
3․ Բլոգում տեսանյութով կամ ռադիոնյութով ներկայացրու գարնանը նվիրված բանաստեղծություններից մեկը։
Հովհաննես Շիրազ-Թագադրում
| Прочитайте. Выпишите в 2 столбика сначала слова с предлогами, затем с приставками. Медвежонок пошёл побродить по полянке. Вдруг он остановился. Перед ним сидела большая лягушка. Она только проснулся от зимней спячки. Медвежонок протянул к ней лапу. Лягушка отскочила в сторону. Мишка тоже сделал скачок. Так они добрались до лужи. Лягушка прыгнула в воду. Медвежонок сунул туда лапу, отдёрнул, потряс ею. Он с удивлением посмотрел, куда девался его новый приятель. |
| Предлог — это слово. Слово с предлогом пишется раздельно.- по полянке, Перед ним, от зимней, в сторону,до лужи, в воду |
| Между предлогом и словом можно вставить ещё какое-нибудь слово. |
| Приставка — это часть слова. Она пишется со словом слитно.-побродит,пошёл, Вдруг, проснулась , протянул, отскочила,добрались,отдёрнул, посмотрел, |
| Прочитайте и озаглавьте текст. Запишите ответы на вопросы к тексту. Подчеркните слова с предлогами. Мурка Однажды наша Мурка куда-то пропала. Мы искали её в кухне, в чулане, в кладовке. А вечером отец нашёл её в своей лодке. Кошка сидела у отцовской удочки и терпеливо ждала, когда отец отправится на рыбалку. Ведь ей всегда доставалась рыбёшка. 1. Где искали Мурку- в кухне, в чулане, в кладовке? 2. Где отец нашёл кошку- в своей лодке? 3. Чего ждала Мурка-?-рыбёшка. |
| Спишите, раскрывая скобки. Объясните правописание выделенных слов. В лесу под деревом рыщут звери. Бродят медведи, резвятся весёлые белочки. В темной чаще скрывается рысь. У вершины старой ели, в густых ветвях свили гнездо ястребы. Много лесных тайн, сказочных чудес щб.модают они с высоты тёмной вершины. |
| Спишите предложения. Приставки пишите слитно со словами, предлоги — раздельно. Летом на лугу живут маленькие паучки. Они ловят комаров и мошек. Осенью они ищут себе тёплое и уютное место. В ясный осенний день они вылетают на поиски Поднимаются паучки на куст. И на кончике ветки выпускают тонкую нить. Ветер подхватывает паутинки. И паучки летят по воздуху. |
| Наступила золотая осень. По опушкам лесов растут под осиновики и душистые рыжики. В болотах по кочкам рассыпаны ягоды. На полянах покраснела рябина. В осенние дни улетают на юг певчие птицы. Покидают родные болота журавли. Далеко слышны прощальные голоса птиц. |
Ձմեռն անցավ…
Եկավ գարուն…
Ձյունը հալվեց,
Լցվեց առուն:
Արև ծագեց
Արևելքից,
Ծիլեր քաշեց
Գետնի տակից:
Տաք հարավից
Եկան հավքեր,
Բույն հյուսեցին
Ընկեր-ընկեր:
Ծառը պտկեց,
Տվեց բողբոջ,
Աղբյուրն հանեց
Անուշ խոխոջ:
Փռվեց կակաչ
Սարի լանջին,
Կարմրեց մորին
Թփի միջին:
Դաշտը թավիշ
Զգեստ հագավ,
Կանգնեց քարին
Երգեց կաքավ:
Արոտ գնաց
Ծնած մաքին,
Կաթը տվեց
Անուշ ձագին:
ԱԹԱԲԵԿ ԽՆԿՈՅԱՆ
Հ.Շիրազ-Թագադրում
Հոգիս արթնացավ հարավի բույրից,
Ինձ է դուրս կանչում զեփյուռը նրա,
Ձյունն էլ արևի ջահել համբույրից
Ուրախ լալիս է դաշտերի վրա:
Ելնեմ, ծաղկումն է ձնծաղիկների`
Ձյունից ինձ նայող աչերն համբուրեմ,
Գնամ ետևից ծիծեռնակների`
Նրանց հետ ետ գամ` գարունը բերեմ,-
Բարձրանամ կապույտ գահը լեռների`
Արևն իբրև թագ իմ գլխին առնեմ,-
Հագնեմ ծիրանին արշալույսների,-
Գարնան թագավոր ինձ թագադրեմ,
Եվ հրովարտակ արձակեմ մի խիստ,
Որ աղբյուրները հավերժ կարկաչեն,
Որ ծաղկեն լեռներն իմ արևանիստ,
Որ ծով դաշտերը հավերժ կանաչեն,
Որ գարունները գան ու չգնան,
Որ հավերժանան զմրուխտ դրախտով,
Որ բեկվի իմ դեմ խորհուրդը մահվան,
Որ մարդը ցնծա հավերժի բախտով:
Եւ ես երջանիկ կլինեմ այնժամ,
Եւ գուցե այնժամ ես մահը սիրեմ,
Երբ անմահ լինեմ, երբ հավերժանամ,
Երբ գարունները ողջ թագավորեմ…
Հ.Սահյան-Գարուն էր…
Գարուն էր… սիրտս գնաց,
Բարձունքից-բարձունք ընկավ,
Ոտքիս տակ, ամեն քայլիս,
Մանկության մասունք ընկավ…
Վեր թռա ինչ-որ կանչից,
Տառապած բարձիս վրա
Աչքիցըս իրեն-իրեն
Մի կաթիլ արցունք ընկավ:
Վ.Տերյան-Գարնանամուտ
Քնքշաբույր ծաղկանց հրեղեն խաղով
Ժպտում են նորից անտառ ու ձորակ,
Եվ հեղեղները խոսուն-սառնորակ
Ողջունում են ինձ զվարթ ծիծաղով։
Զուգել ես նորից դաշտ, անտառ ու լեռ,
Գարո՜ւն, ամեն տեղ նոր կյանք ես վառել
Իմ սրտում էլ ես թևերըդ փռել,
Ւմ հոգում էլ ես հրդեհել նոր սեր։
Եվ ահա կրկին զվարթ ու ջահել,
Դուրս ելա տխուր մենության բանտից.
Պայծառ աչքերըդ ողջունում են ինձ,
Եվ ես չեմ կարող իմ ճիչը պահել։
Բացել ես իմ դեմ ոսկեղեն հեռուն,
Ծաղկել ես սարո՛ւմ, անտառո՛ւմ, արտո՛ւմ,
Ուրիշ երգեր են հնչում իմ սրտում —
Ողջո՛ւյն քեզ, արև, ողջո՛ւյն քեզ, գարուն…
Գոհար Ալեքսանյանի բլոգ 
